Cennetin Bahçesi

ışın gece karanlığı gibi geçer günler tıpkı bir kuyu gibi derinlerde

sobası olmayan buz gibi bir odada ellerim titrer,yüreğim titrer.

Gözlerim nemlenir hıçkırıklarım gökyüzüne kadar yükselir.

Yedi kat alemleri delip Rabbime seslenir.

Bir sen duy beni ey Rabbim başka kimseyi istemiyorum.

Bir sen gör beni ey Rabbim bir tek seni seviyorum.

Onca kalabalığın içinde sanki yapayanlız sanki tek başına

sobası olmayan odada buz gibi bedenim düşünüyorum.

Dostum olmuş dört duvar onlarla konuşuyorum.

Vakit ilerledikce rahatlıyorum sanki ısınıyorum.

Anlatıyorum,anlatıyorum zaman geçtikce sohbetimiz

kalabalıklaşıyor.Ayaklanıyorum yer veriyorum.

Belkide görmek istediğimi görüyorum.

Sanki Rabbimin gönderdiği elçiler gelmiş.

derdimi dinlemiş başlıyorum konuşmaya en baştan,

geçmiş zamandan beni bu hale getiren acı olaylardan,

her şeyi anlatıyorum.Sanki can kulağıyla dinliyorlar beni.

Sanki hissediyorlar,yaşıyorlar beni.

Bir zaman makinasına binip uçuyoruz geçmişe en geriye

bir eve gidiyoruz.Eski kırık,dökük duvarları kırılan camın yerine

soğuk girmesin diye kapatılmıs ağaç parçaları

içeri giriyoruz sıcacık girer girmez içerdeki

atmosfer sarıyor beni.

Bir anne,bir baba,küçüçük bir çocuk var orda.

Ne kadarda mutlu kahkahaları odayı çınlatıyor.

O karanlık kışlar ne kadar da aydınlık.

kar yağıyor sanki mutluluk iniyor yeryüzüne.

Bi ara annesi sarılıyor çocuğa öpüp,kokluyor,dua ediyor.

Yavrum bahtın açık olsun  kimse gülen yüzünü soldurmasın,

diye.

Annen var oldukca tek bir damla göz yaşın akmayacak diye söz veriyor.

Annem sen gideli göz yaşım hiç dinmedi ki yüzüm hiç gülmedi ki.

Senin uyandırmaya kıyamadığın gülünü soldurdular,kırdılar,

paramparça ruhumu bir kenara fırlattılar. Çok özledim seni annemmm.

Nerdesin,niye gittin?Beni bu fani Dünyada niye terk ettin.

Hani söz vermiştin.Hep benle idin çok özledim dizine uzanmayı,

saçlarımı okşamanı,bana zarar gelir diye tedirgin bakışlarını,

anlattığın masalları çok özledim bazen isyan edesim geliyor,

bağırıp,çağırıp,kırıp,dökesim geliyor.O anda verdiğin nasihat

yüreğime bir hancer gibi saplanıyor. Gün gelirde ben gidersem

yakarışın Rabbine olsun diyor.Gün gelirde yanlız kalırsan

tek sığındığın liman Rabbin olsun diyor. Yavrum ne olursa olsun  umudunu kaybetme diyor her kışın sonu bahardır,

her karanlığın sonu aydınlıkdır diyor. Baharda yeniden canlanır hayat

yeşillenir ağaçlar,çicekler insan oğlu da böyledir diyor.

Çetin geçen kışlardan sonra nasılsa bahar gelecek

umudunu kaybetme nerde olursam olayım ben senin duacınım diyor.

Birden irkiliyorum dostlarım ayrılık vaktı diyorlar. Seher vakti

dua vakti diyorlar hadi dönelim diye uyarıyorlar sarılıyorum anneme

gitmek istemiyorum  o cehenneme dönmek istemiyorum.

Beni bırakma diye eteklerine kapanıyorum.

Kollarımdan tutup kaldırıyor beni gözlerini dikiyor gözlerime

sende geleceksin yavrum diyor.Seninde yavruların seni özleyecek.

Bak senin beni unutmadığın gibi onlarda seni unutmayacak.

Hadi yavrum dön evine görevini yerine getir .€vlatlarını yetiştir

Nasılki sen bana duacıysan onlarda duacı olsunlar .

Senden sonra gelen yürek,yürek,rahmet olsunlar sana diyor.

Seni yaratanı asla unutma içi dolu görünen boş Dünya yı sakın sevme

Dünya ya geliş amacını sakın unutma diyor. Beni sana

senide yavrularına hediye edenden sakın ümidini kesme diyor.

Hadi yavrum Allah a emanet diyip o yumak,yumak kar yığınlarının

içinde kayboluyor.Giderken saniyeler sürmeyen yolculuğumuz dönerken sanki yıllar sürüyor.

Bir ses baş ucumda anne,anne uyan diye beni silkeleyen küçük yavrum.

Açıyorum gözlerimi baş ucumda hıçkırıklarıma uyanan yavrularım

sarılıyorum çocuklarıma hepsini ayrı,ayrı öpüyorum,kokluyorum,içime çekiyorum.

Yavrularımın ve benim hıçkırıklarıma ezan sesleri karışıyor.

O anda anlıyorumki annem beni kavustuğu Rabbinin yanında bile unutmamıştı.

Rabbiminde izniyle beni kendime döndürmüştü.

Oracıkda söz verdim kendime bir daha eski ben olmayacaktım.

Yaratılış gayemi hep göz önünde bulundurup,yavrularımı tıpkı annemin beni

yetiştirdiği gibi yetiştirecektim. Her yanlışa düşeceğim anda annemin bana

öğrettiklerini hatırladığım gibi bende yavrularımın yanlışlarına

annem gibi duvar olacaktım. Benim annem

arşın kapılarını tek tek açıp çaresizlik içinde kıvranan yavrusunu

taa oralardan korumaya çalışmıştı. Şimdi sıra bende idi,ben de

annemin beni korumaya çalıştığı gibi çoçuklarımı koruyacaktım.

Onları Dünya nın Şeytanın nefislerinin kötülüklerinden uzaklaştırmak için

anneme kavuşana kadar çalışacaktım,annecim seni hiç unutmadım.Seni çok özledim…..

Bir önceki yazımız olan Hepimiz Din Kardeşiyiz başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.